Güzel hava kokusu diye bir şey vardır. Geçtiğimiz, sevdiğimiz, anılarımızın kokusunu hala taşıyan sokaklar vardır. Ayazın keskinliğinde hissedilmez bu koku, ama güneşin teni ilk ısıttığı anda hatırlanır. İşte o an, bir film şeridi gibi gelir gözlerimizin önüne; denizin, dalgaların bize fısıldadıkları ulaşır kulağımıza. Biz de peşine düşeriz bu fısıltıların. Ve başlar bir tatlı yolculuk; geçtiğimiz her sokak bir şarkı olur, anlatır bize bizim hikayemizi.
Her kış, bir yazı bekleme seremonisidir aslında. Her takvim yaprağı bir bir eksildikçe daha çok yaklaşılır güneşe. Çiçek kokularına yolculuğun her adımı bir bedeldir. Üşürsün, çok üşürsün. Ama içindeki tüm anılar üşüyene kadar bitmez kış.
Lisede aldığımız kalın bloknot defterlerin son sayfasına gelene kadar gelmez bahar. Her sayfanın sol üst köşesine birer kelime, bir şarkı ismi not alırdım. Şarkıların da kıştan yaza yolculuğu başlardı böylece. Ağaç dallarındaki karlar erir, montlar kaldırılır, ceketler çıkmaya başlar, sabahları tatlı bir esinti olur. İşte o zaman resetlenir stresler, yeniden başlar hayat. Yürümeye mecal olur, belki hep koşmaya. Gülmeler çoğalır. Gözyaşları yaz yağmuruna çoktan karışır. Hafif nemli saçlar dalgalanır akşam üzeri esintisinde. Kalabalık sofralarda biz susarız cırcır böcekleri konuşur. Masadan eksilen dostların ince sızısı kaplar bir yanımızı. Sevgiler içimiz ısındıkça çoğalır, ve hatta buharlaşır, karışır havaya. Dağılır tüm gökyüzü ve evrene. Sonsuz olur en nihayetinde.
Vefa, en nihayetinde sadakat demektir. Unutmamak, hep hatırlamak, bağlı olmak demektir. Vefa, gönül bağıdır. Kalp, insanın ruhunu taşır içinde. Kalbimizle hissederiz duygularımızı, zaman zaman çok atar zaman zaman az. Yazı da kalbimizle severiz, her zamankinden hızlı çarpar yazları… Kalpten vefamız vardır. Tüm kış, yazı beklerken bedeller öderiz. Hayat bize türlü oyunlar oynamayı ihmal etmez. Yazın, hayat da tatile çıkar. 3 aylık bir ara verir sanki acı, ızdırap ve gözyaşına… Vefa ise 4 mevsim devam eder.
Bu hayatta her mevsimin bir dili vardır, hepsinde sevgi dili olmaz, Kış kavgadır, gürültüdür, acımasızdır mesela. Sonbahar hüzündür, ayrılıktır, kavuşamadığın aşktır, kalbinden dökülen yapraklardır. Bahar, yaza vefanın sözlük anlamıdır. En çok baharda beklenir yaz. İlk güneş baharda ısıtır içimizi. Sokaklar anı kokar baharda, sevinç kokar. Ve sonra o gelir… Yaz. Senede 3 ay. Her sene aynı vefa ile beklenen 3 ay…
İşte şimdi veda ediyoruz yine yaza. Son sözlerimizi fısıldadık dalgalara, son yazıları yazdık yavaş yavaş soğuyan kumlara… Güle güle hikayelerin kokusunu aldığımız aydınlık sokaklar… Hoş geldin yaza sonsuz duyulan vefa…
